Kliknij tutaj --> 🌦️ dekalog polaka zofii kossak szczuckiej

Zofii Kossak-Szczuckiej, przez lata zakazanej w imię poprawności politycznej autorce, w jej 50. rocznicę śmierci zostało poświęcone spotkanie zorganizowane przez Civitas Christiana. Zaproszony 29 maja, historyk i dziennikarz, Wojciech Kempa na podstawie biograficznej powieści Zofii Kossak-Szczuckiej zatytułowanej "Pożoga" opowiedział Wśród konspiracyjnych publikacji Zofii Kossak były apele, broszury, odezwy, reportaże, eseje, a także formy dramatyczne, np. cykl „Dialogi o życiu i śmierci”. Ogromną rolę odegrał aktualny w każdym czasie „Dekalog Polaka” Zofii Kossak z 1940 r., podtrzymujący morale społeczeństwa i mobilizujący do czynu patriotycznego. Zofia Kossak Szczucka. Zofia Kossak Szczucka ( Kośmin, 10 agosto 1889 – Bielsko-Biała, 9 aprile 1968) è stata una scrittrice, attivista e membro della Resistenza polacca durante la Seconda Guerra Mondiale . Wnuk wpisanej na listy lektur Zofii Kossak-Szczuckiej: Mamy do czynienia z operacją ideowo-polityczną Niestety, w jego domu, „podobnie jak na całym Śląsku, zamieszkali Niemcy. Niemcy byli 64. Ocalona z zagłady. Żywot heroiczny Zofii Kossak (1889–1968) - TEKSTY - Przeżyła pogromy ziemian oraz niszczenie polskich siedzib i grabienie posiadłości na Wołyniu w początkach rewolucji bolszewickiej. Jako świadek krwawych wydarzeń na Kresach uznała, że musi o nich opowiedzieć, i podjęła pisarskie powołanie. Site De Rencontre Gratuit Sans S Inscrire. Nawet współtwórczyni "Żegoty" przypisywano antysemityzm. W 2005 r., jakoś tak przed warszawskimi Targami Książki, których Szwajcaria była wtedy gościem honorowym, zdarzyło mi się w Lozannie zjeść kolację w towarzystwie sympatycznego profesora literatury francuskiej na miejscowym uniwersytecie. Był nim François Rosset, wnuk Zofii Kossak-Szczuckiej, syn jej córki Anny. W pierwszej chwili nie zareagowałem na nazwisko profesora, dopiero w trakcie rozmowy olśniło mnie, z kim siedzę przy stole. Mocno skonfundowany zacząłem dość chaotycznie komplementować i działalność, i pisarstwo babki swego interlokutora, czym wyraźnie go ucieszyłem. Powiedział bowiem później, że często zarzucany jest Zofii Kossak antysemityzm, co wpływa na negatywną ocenę zarówno jej czynów, jak i twórczości. „Ależ pańska babka była bohaterką” – odrzekłem, szczerze zdziwiony tym, co usłyszałem. François Rosset westchnął: „Nie wszyscy tak uważają”. Skądinąd w kontekście tych słów zastanawia komitywa Rosseta z Michnikiem, nazywającym go poufale „Frankiem”, bo nie zauważyłem, by „Gazeta Wyborcza” podkreślała ewidentne zasługi pisarki w dziele ratowania Żydów, za to antysemityzm bywa jej wytykany, i owszem. Cały artykuł dostępny jest w 14/2018 wydaniutygodnika Do Rzeczy. © ℗ Materiał chroniony prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy. Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych. Download: 40 rocznica śmierci Zofii Kossak - Piotr Szubarczyk - IPN GdańskAktualności dnia , Radio Maryja2008-04-09 Zofia Kossak-Szczucka, później Zofia Kossak-Szatkowska, de domo Kossak, primo voto Szczucka, secundo voto Szatkowska (ur. 10 sierpnia 1889[1], zm. 9 kwietnia 1968 w Bielsku-Białej) – polska powieściopisarka, uczestniczka ruchu oporu organizacji Była córką Tadeusza Kossaka - brata bliźniaka Wojciecha, kuzynką satyryczki Magdaleny Samozwaniec i poetki Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej oraz wnuczką Juliusza większości publikacji figuruje rok 1890 jako data jej narodzin; po dotarciu do nieznanych wcześniej dokumentów okazało się, że przyszła na świat rok wcześniej. Dzieciństwo i młodość spędziła na Lubelszczyźnie i na początku uczyła się w domu, potem w 1906 pracowała jako nauczycielka w Warszawie. Następnie studiowała w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych i w tej samej dziedzinie w Genewie. W 1915 roku wyszła za mąż za Stefana Szczuckiego, po zamążpójściu mieszkała na Wołyniu, tu przeżyła okres krwawych wystąpień chłopskich oraz najazd bolszewicki. Po śmierci pierwszego męża w 1921 roku zamieszkała w Górkach Wielkich. W 1925 roku ponownie wyszła za mąż, za Zygmunta Szatkowskiego. W roku 1932 odznaczona nagrodą literacką województwa śląskiego. W 1936 otrzymała Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii czasie II wojny światowej była w Warszawie, prowadząc działalność konspiracyjną i charytatywną. Stanęła na czele Frontu Odrodzenia Polski, tajnej organizacji katolickiej, będącej kontynuacją przedwojennej Akcji Katolickiej. Współpracowała też z polityczno-wojskową katolicką organizacją podziemną współredaktorką pierwszego pisma podziemnego "Polska Żyje". W sierpniu 1942 roku opublikowała swój protest. We wrześniu 1942 wraz z Wandą Krahelską powołała Tymczasowy Komitet Pomocy Żydom, przekształcony wkrótce w Radę Pomocy Żydom "Żegota". Za tę działalność, po wojnie odznaczona została medalem "Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata". W 1943 aresztowana i więziona w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, (wspomnienia z obozu opisała w książce Z otchłani) przeniesiona do warszawskiego Pawiaka, skazana na śmierć. Uwolniona w 1944 dzięki staraniom władz podziemia wzięła udział w powstaniu warszawskim. W latach wojennych odegrała dużą rolę w formacji młodego Władysława 1945 skierowana w misji Polskiego Czerwonego Krzyża do Londynu, pozostała na emigracji przez 12 lat gospodarując wraz z mężem na farmie w Kornwalii i kontynuując pracę powrocie do kraju w 1957 osiadła ponownie w Górkach Wielkich. Jako publicystka współpracowała przede wszystkim z prasą katolicką. Dzięki umiejętności barwnego obrazowania, dużym walorom poznawczym i potoczystej narracji większość jej powieści historycznych zyskała również popularność wśród dzieci. W 1964 była jedną z sygnatariuszek listu 34, w którym przyłączyła się do protestu pisarzy w obronie swobody przynależnością do Rycerskiego i Szpitalnego Zakonu św. Łazarza z Jerozolimy, poprzez otrzymanie Wielkiego Krzyża Zofii Kossak-Szczuckiej w Górkach WielkichZmarła 9 kwietnia 1968 w Bielsku-Białej, pochowana na cmentarzu parafialnym w Górkach * Beatum scelus (Błogosławiona wina)* Beatyfikacja Skargi* Bez oręża – powieść historyczna (1937)* Błogosławiony Jan Sarkander ze Skoczowa* Bursztyny* Chrześcijańskie posłannictwo Polski* Dzień dzisiejszy (1931, powiastka ziemiańska)* Dziedzictwo – powieść historyczna (razem z Zygmuntem Szatkowskim)* Gość oczekiwany – dramat* Gród nad jeziorem* Kielich krwi – obrazek sceniczny w dwóch aktach* Kłopoty Kacperka góreckiego skrzata (dla dzieci) (1924)* Król trędowaty – powieść historyczna (1937)* Krzyżowcy (1935, 4 tomy) ( wrażenia z podróży do Ziemi świętej wielką powieść historyczną o pierwszej wyprawie krzyżowej)* Ku swoim – powieść dla młodzieży (1932)* Legnickie pole (1930, przekład niem. O. F. Battaglii 1931)* Na drodze – obrazek sceniczny dla młodzieży w 2 aktach* Na Śląsku* Nieznany kraj – wybór opowiadań (1932)* Ognisty wóz* Pątniczym szlakiem. Wrażenia z pielgrzymki (1933)* Pod lipą* Pożoga. Wspomnienia z Wołynia 1917-1919 – powieść biograficzna (1922)* Prometeusz i garncarz* Przymierze – powieść biblijna o patriarsze Abrahamie (1952)* Purpurowy szlak* Puszkarz Orbano – powieść historyczna* Rewindykacja polskości na Kresach* Rok polski: obyczaj i wiara* ... ! – powieść* Skarb Śląski* Suknia Dejaniry* Szaleńcy Boży (1929)* Szukajcie przyjaciół – powieść dla młodzieży (1933)* Topsy i Lupus – powieść dla młodzieży (1931)* Trembowla – powieść historyczna* Troja północy (razem z Zygmuntem Szatkowskim) – powieść historyczna o Słowianach połabskich* W Polsce Podziemnej: wybrane pisma dotyczące lat 1939-1944* Warna* Wielcy i mali (1927)* Z dziejów Śląska* Z miłości – powieść (1925)* Z otchłani: wspomnienia z lagru* Złota wolność (1928, 2 tomy, przekład szwedzki 1931) Zofia Kossak-Szczucka Ilustracje w tekście p. Maciej Miezian. "Jam jest Polska, Ojczyzna Twoja, ziemia Ojców, z której wzrosłeś. Wszystko, czymś jest, po Bogu - mnie zawdzięczasz. 1. Nie będziesz miał ukochania ziemskiego nade mnie. 2. Nie będziesz wzywał imienia Polski dla własnej kariery, chwały albo nagrody. 3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania majątek, szczęście osobiste i Życie. 4. Czcij Polskę, Ojczyznę Twoją, jak matkę rodzoną. 5. Z wrogami Polski walcz wytrwale do ostatniego tchu, do ostatniej kropli krwi w żyłach Twoich. 6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem. Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem. 7. Bądź bez litości dla zdrajców imienia Polskiego. 8. Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj, że jesteś Polakiem. 9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę. 10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce, poniżając Jej wielkość i Jej zasługi, Jej dorobek i Majestat. Będziesz miłował Polskę pierwszą po Bogu miłością. Będziesz Ją miłował więcej niż samego siebie". Warto dodać, że dzięki p. Maciejowi Miezianowi możemy zobaczyć także dom - Muzeum Zofii Kossak-Szczuckiej (później Zofii Kossak-Szatkowskiej) w "Domku Ogrodnika" w Górkach Wielkich nieopodal Skoczowa, a także miejsce Jej wiecznego spoczynku na tamtejszym cmentarzu: Wspaniała powieść historyczna autorstwa Zofii Kossak. Akcja powieści toczy się w XVII-wiecznej Rzeczpospolitej. Bohaterami książki są kuzyni Kazimierz i Konstanty Korsakowie, którzy w 1633 r. opuszczają rodzinny dwór Głębokie, by z wojskami króla Władysława IV Wazy wyruszyć na odsiecz Smoleńska. Daleko od domu zachodzą wypadki, które odmienią ich życie na zawsze… Właśnie wtedy, w bitwie pod Smoleńskiem pojawia się również tytułowa „suknia Dejaniry”, czyli chłopska sukmana, którą wdział Kazimierz Korsak, starościc Głębocki, i której nie zdjął już do śmierci. W tej sukni, nie poznany przez nikogo, pracował wiele lat jako pańszczyźniany chłop we własnym majątku. Kim był, wyjawił dopiero w chwili śmierci. Mimo osobistego przekonania, że ofiara starościca była dobrowolna, że nosiła znamiona świętości, mimo przekonania o wielkich wartościach duchowych swego bohatera, autorka nie stara się przekonać nas o nich przez wgląd bezpośredni w duszę bohatera i przez ujawnienie „mechanizmu” i pobudek jego postępowania. Takie stanowisko nadaje książce soczystość, barwność i wielowymiarowość. Autorka, ukazując nam ową postać świątobliwą i heroiczną w rysach tak bardzo ludzkich, zrobiła dla zbliżenia nas do zagadnienia świętości więcej niż wielu pobożnych pisarzy, którzy, gdy chcą pokazać nam świętego, pokazują ludzki cień zamiast człowieka z krwi i kości. ISBN: 978-83-211-1970-0 Okładka: miękka Liczba stron: 248 Wymiary: 140 x 200 mm Rok wydania: 2016 To była jedna rzecz. Całkiem śmieszna i tylko niezdrowe wapory mogły ją ustawicznie mniemaniu przypominać. Druga za to poważniejsza, nieporównanie cięższa: profanacja zwłok dziada przez niegodziwych pachołków, pozostawienie tej zbrodni niebywałej bez pomsty, ba! zatrzymnie jej w ukryciu. I to on, Korsak, wnuk rodzony, tak uczynił! Chwilami Kaźmierza ogarniało nieopisane zdumienie, że mógł w ten sposób postąpić. Pijany był czy zatumaniony? Zbrodniarze, co splugawili dostojne zwłoki głowy rodu, nie zostali ukarani, żyją nadal spokojnie we dworze, usługują panu ojcu i pani matce dobrodziejce. Nikt się nie domyśla ich niewdzięcznej niegodziwości, nikt o niej nie wie … Gorze! Gorze! Wszystkiemu winien ów jezuita – jakże mu tam? – Bobola, bawiący podówczas u księdza Podolca. Bo kapelan nic nie mówił. W duszy pewno uznawał, że świętokradcy powinni być spaleni albo powieszeni. Tylko tamten … „Czemum go usłuchał? – burzył się starościc – Zaczarował mnie czy co? Bo ani nie siłował, ani argumentował, a poszedłem za nim jak żak, jak baranek… Tfu! Istne czary … Co teraz począć?… Może pismo do jegomości pana ojca posłać, wszystko w nim wyznając? Spóźniona to sprawiedliwość, wżdyć lepsza taka niż bezkarność łotrów…” - Napiszę … – postanawiał mocno, a wtedy, niby rzeczywistymi czarami przywołana, stawała przed nim postać ojca Andrzeja Boboli. Jawiła się tak żywo, że Kaźmierz, nawet gdyby chciał, nie potrafiłby przedstawić sobie równie wyraźnie ojca, matki, narzeczonej … Nie przywoływany, zaledwie znany zakonnik zatrzymywał się przy wezgłowiu, dotykał dłoni fałdami sukni, patrzył chwilę przenikliwie i zniewalająco, mówił: - Zali myślisz, że duszę dziada tym ukontentujesz? Ja ci powiadam, że ją ostatecznie pogrążysz… - Dam za duszę dziada na sto mszy – szarpał się Kaźmierz – ale tamci muszą wisieć. - Jutro tak uczynię … – Z tym postanowieniem zasypiał. W dzień jednak przy pośpiesznym marszu brakło czasu i spokoju, koniecznych dla napisania tak ważnego listu, i sprawa ulegała odwłoce, by w nocy znów buchnąć bezsenną udręką. Podoba Ci się nasza inicjatywa? Wesprzyj portal finansowo! Nie musisz wypełniać blankietów i chodzić na pocztę! Wszystko zrobisz w ciągu 3 minut ze swoje internetowego konta bankowego. Przeczytaj nasz apel i zobacz dlaczego potrzebujemy Twojego wsparcia: APEL O WSPARCIE PORTALU. Biografia Zofii Kossak-Szczuckiej pełna jest zaskakujących zwrotów, a twórczość pisarki do dziś wzbudza kontrowersje Pisarka, znana z antysemickich wypowiedzi, ale i heroicznej obrony Żydów, trafiła właśnie do kanonu lektur szkolnych - Mamy do czynienia z operacją ideowo-polityczną - mówi wnuk pisarki, literaturoznawca François Rosset Więcej podobnych tekstów znajdziesz na stronie głównej Onetu Przemysław Czarnek, minister edukacji narodowej stopniowo dokonuje rewolucji w kanonie lektur szkolnych. Już wiemy, że uczniowie nie będą czytać Tadeusza Konwickiego, Leszka Kołakowskiego czy wierszy Marcina Świetlickiego. W zamian za nich pojawią się encykliki Jana Pawła II. Do kanonu lektur trafić ma także Zofia Kossak-Szczucka - uczniowie będą czytać jej "Kłopoty Kacperka góreckiego skrzata" (klasy I-III), "Bursztyny" (wybrane opowiadanie, klasy IV-VIII), "Pożoga. Wspomnienia z Wołynia 1917-1919" (liceum - zakres podstawowy), "Błogosławiona wina" (liceum - zakres rozszerzony). Zobacz, jakie zmiany w liście lektur wprowadził Przemysław Czarnek: Znikną z niej dwa opowiadania. W zamian trafią tam książki o młodości Karola Wojtyły i Marii Skłodowskiej-Curie Wnuk Kossak-Szczuckiej: Nic z tego dobrego dla literatury nie wynika Krytyk literacki i pisarz Wojciech Szot przeprowadził na łamach Gazety Wyborczej wywiad z profesorem Françoisem Rossetem, profesorem literatury francuskiej na Uniwersytecie w Lozannie. Badacz jest autorem biografii Jana Potockiego, przewodniczącym jury Nagrody Kościelskich i jednym z założycieli Fundacji im. Zofii Kossak, a prywatnie - jej wnukiem. Rozmowa udowadnia, że pisarka nadal budzi niemałe kontrowersje. Dalsza część artykuły pod materiałem wideo - Sprawdziłem, które tytuły zostały wybrane. Jestem mile zaskoczony, bo można było się spodziewać niektórych tekstów nadających się do płytkich interpretacji ideowych - mówi na wstępnie rozmowy Rosset. Pytany przez Szota o to, skąd brały się jego obawy, odpowiada: Mamy do czynienia z operacją ideowo-polityczną, która prawdopodobnie nie jest oparta na dogłębnej znajomości twórczości Zofii Kossak. Bartoszewski: Gdyby nie Kossak-Szczucka, byłbym innym człowiekiem Zdaniem Rosseta, "od lat, nie tylko w Polsce, każda nowa władza w pewnym momencie zagląda do listy lektur i próbuje ją przepisać na nowo. Pisarze, zwłaszcza ci nieżyjący, stają się przedmiotem zatargów o charakterze politycznym, a nie literackim. Nic z tego dobrego dla literatury nie wynika. Literaturze dobrze robi zostawienie jej przez polityków w spokoju". Literaturoznawca wyjaśnia, że pojawienie się Zofii Kossak-Szczuckiej w kanonie lektur jest dobrym pomysłem, ale tylko pod warunkiem, że nauczyciele w odpowiedni sposób będą przedstawiali uczniom tło historyczne tej literatury. Polska szkoła AD 2021. "To jest bomba z opóźnionym zapłonem" [WYWIAD] Wszystko w rękach nauczycieli Jako przykład wątpliwej interpretacji pisarstwa Szczuckiej pada jej głośny tekst "Dekalog Polaka". Pisała w nim "Nie pozwól, by ubliżano Polsce, poniżając Jej wielkość i Jej zasługi, Jej dorobek i Majestat". Pytany o to Rosset, odpowiada: - Trzeba przypomnieć moment historyczny, w którym Zofia Kossak to napisała. W roku 1940, gdy trwała walka zbrojna, a sytuacja polityczna wśród działaczy podziemia była na ostrzu noża. Tekst został napisany do kalendarzyka Komendy Obrońców Polski. Jednocześnie w czasie wojny to Zofia Kossak pisała z oburzeniem o tym, że Żydzi giną z powodu donosów współobywateli, w tym nawet i niektórych duchownych. Wnuk Zofii Kossak-Szczuckiej podkreśla, że wszystko, co uczniowie wyniosą z jej pisarstwa, zależy od nastawienia nauczycieli. Spór: czy Zofia Kossak-Szczucka była antysemitką? Wolta światopoglądowa Szczuckiej, zmarłej w 1953 r., nadal jest powodem sporów literaturoznawców. W czasie II wojny światowej znana była z antysemickich wypowiedzi, żeby ostatecznie zaangażować się w pomoc Żydom i stworzyć podwaliny do Rady Pomocy Żydom "Żegota". Za działalność w tej ostatniej Kossak-Szczucka dostała w 1982 r. medal Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Wielka kłótnia o historię Polaków i Żydów Prof. Carla Tonini, historyk z Bolonii, który zajmuje się historią Polski, w lekturze książki Szczuckiej "Z otchłani", dostrzega jawny antysemityzm. Tonini stwierdza, że ta "książka to arcydzieło nacjonalizmu". I wyjaśnia: - Charaktery więźniarek zależą od ich narodowości. Wszystkie Polki są więc bohaterkami. Dzielne, bogobojne, koleżeńskie i nigdy nietracące nadziei kobiety. Ukrainki, Niemki i Żydówki to czarne charaktery. Osobowości słabe, skłonne do niegodnych zachowań. Jak zatem doszło do tego, że wyrażająca antysemickie poglądy pisarka stała się jednocześnie obrończynią Żydów? - Sprzeczność leży bowiem w naturze ludzkiej - wyjaśnia Tonini. I dodaje: "Wielu biografów Kossak przedstawiało ją jako osobę perfekcyjną, niemalże świętą. Taka Kossak jest jednak płaska i nudna. Tymczasem to była osoba fascynująca. Człowiek z krwi i kości". Szydło w radzie Auschwitz. Sprzeciw rodzin byłych więźniów: z wykluczenia uczyniła swój program wyborczy (bs) Źródło: Gazeta Wyborcza

dekalog polaka zofii kossak szczuckiej